صبح ساحل، اجتماعی _ بیماری از هرمزگان برای درمان عازم یکی از استان های کشورمی شود. پس از انجام عمل قلب و پشت سر گذاشتن دوره نقاهت به سوی زادگاه خود بر می گردد. روزها می گذرد و او راضی از عمل به حیات خود ادامه می دهد.یک روز، درد در قفسه سینه شان، اورا زمینگیر می کند.به ناچار به پزشک متخصص قلب مراجعه می کند این پزشک بیمار را دریکی از بیمارستانهای خصوصی بندرعباس بستری وتحت مراقب خود قرار می دهد. پس از دو روز و بهبودی نسبی به خانه باز می گردد.برای اطمینان از وضعیت خود به پزشک معالج و متخصص مراجعه می کند. چنین می شنود: شما باید تحت عمل باز قرار بگیرید.مضطرب از مطب خارج می شود. آیا واقعا چنین است؟

مگر یک قلب چند بار باید تحت عمل قرار گیرد. مقدمات سفر به همان شهرستان و مراجعه به همان پزشک در دستورکار قرار می گیرد. با تمام مدارک پزشکی از گذشته تا به امروز روانه مرکز یکی از استان های همجوار می شود. بدون فوت وقت، به پزشک فوق تخصص که درسفر قبلی تحت درمان قرار گرفته، مراجعه می کند. پزشک حاذق با بررسی مدارک موجود و معاینه بیمار چنین عنوان می کند: قلب شما نیاز به عمل باز ندارد و با مصرف دارو مشکل شما برطرف می شود.شاد و مسرور از پزشک خداحافظی کرده به بندرعباس باز می‌گردد.

این شرح حال هزاران بیمار هرمزگانی است که چنین وضعیت پیدا می کنند؛ نکته مهم اینجاست چگونه می شود یک بیمار با یک وضعیت به دو پزشک با یک تخصص مراجعه می کند.دربندرعباس یک نظریه و در مرکز استانی دیگر،نظریه دیگری ارایه می شود. تشخیص بیماری، تفاوت زمین تا آسمان است.آدمی وقتی این وضعیت را می بیند حیران می ماند که به پزشکان استان هرمزگان اعتماد کندیا نه. البته منکر توانمندی پزشکان این استان نیستیم، حتی هستند پزشکانی درهمین استان که از جمله پزشکان نام آشنای کشورهستند و تحت عنوان پزشک پروازی دراین استان طبابت می کنند و نیز هستند پزشکان بومی استان که به دلایلی خارج استان به طبابت مشغول اند ویا در لوای پزشک پروازی 3 روز اینجا و 3 روز دیگر در پایتخت به درمان بیماران مشغول هستند. چرا هنوز مردم استان به پزشکان این استان اعتماد کافی ندارند. چرا با بروز  کوچکترین بیماری سفر به استان های دیگر را در پیش می گیرند. مسوولان استان که ادعا می کنند وضعیت درمان در استان خیلی بهتر از گذشته شده و مراکز درمانی و بیمارستان‌های دولتی وخصوصی به تجهیزات پزشکی روز مجهز شده‌اند، چرا بدنبال جلب اعتماد مردم نیستند. آنهایی که از وضعیت اقتصادی خوبی برخوردار هستند،ترجیح می دهند که درمان بیماری خود و اطرافیان خود را در استان‌های   دیگر دنبال کنند.بدعتی که از سالیان دور گذاشته شده و مردم استان همچنان با‌ آن بدعت زندگی می‌کنند.این هنر مسوولان بهداشت و درمان و پزشکان استان است که اعتماد عمومی را به حرفه پزشکی ومعالجه بیماران در استان هرمزگان جلب کنند.چرا مردم این استان به پزشکان استان های دیگر اعتماد دارند.چرا؟ درصد زیادی از بیماران استان های همجوار هرمزگان را بیماران این استان تشکیل می دهند.چیزی که برای بهداشت و درمان استان می تواند هشدار و تلنگری باشد برای تلاش بیشتر درجهت ارتقای سطح کیفی درمان در هرمزگان. هرچه باشد اینکه متاسفانه به نظر می رسد تشخیص بیماری در استان از ضریب خطای بیشتری نسبت به سایر استان‌ها برخوردار است. این تشخیص اشتباه می‌تواند از ناحیه پزشک معالج و یا آزمایشگاه رخ دهد.هستند پزشکانی که کمترین  وقت را صرف معاینه بیمار می کنند . یا حوصله شنیدن پرسش ها و دغدغه های بیماران را ندارند. این بی حوصلگی و کم محلی به بیمار از بُعد تشخیص ودرمان هم روی کار پزشک تاثیر منفی می گذارد و هم ضریب اشتباه های پزشکی را افزایش می دهد. وقتی پزشک حوصله شنیدن پرسش ها بیمار خود را نداشته باشد، طبیعی است که تشخیص های پزشکی غلط هم محصول همین معاینه های فوری و کم دقت است. مردم تنها می توانند دعا کنند که بیمار نشوند. تا گرفتار چنین پزشکان بی حوصله نشوند.